HUBUNGAN ANTARA GAYA PENGAJARAN GURU DENGAN TAHAP PONTENG SEKOLAH MENENGAH DI DAERAH BACHOK, KELANTAN
THE RELATIONSHIP BETWEEN TEACHERS' TEACHING STYLES AND THE PONTENG STAGE OF MIDDLE SCHOOL IN BACHOK REGION, KELANTAN
-
(1) * Ainonmadiah Mohd. Nawawi
Universiti Utara Malaysia
Malaysia
(2) Awanis Mohd Universiti Utara Malaysia
Malaysia
(3) Norhana Md. Saad Universiti Utara Malaysia
Malaysia
(4) Juliana Baharuddin Universiti Utara Malaysia
Malaysia
(5) Siti Noor Ismail Universiti Utara Malaysia
Malaysia
(*) Corresponding Author
Abstract
Kajian ini dijalankan untuk melihat perbezaan gaya pengajaran guru berdasarkan ciri-ciri demografi iaitu jantina dan aliran mata pelajaran dan hubungan gaya pengajaran guru dengan tahap ponteng. Responden bagi kajian ini terdiri daripada 373 responden(127 lelaki dan 216 perempuan) iaitu pelajar dari 5 buah sekolah di daerah Bachok, Kelantan. Instrumen kajian ini ialah Model Gaya Pengajaran Guru (Teaching Style Survey) yang dibangunkan oleh Grasha – Riechmann 1996 Analisis data menggunakan kaedah statistik deskriptif, ujian – t dan kekerapan digunakan untuk menguji hipotesis kajian yang dijalankan. Segala data atau butiran dikumpul dan dianalisis dengan menggunakan kaedah Statistical Package For The Social Sciences (SPSS) Version 22. Dapatan kajian ini mendapati kategori gaya pengajaran yang paling dominan diamalkan oleh guru ialah gaya pengajaran Model Personal diikuti oleh gaya pengajaran Delegator, gaya pengajaran Pakar, gaya pengajaran Autoriti Formal dan gaya pengajaran Fasilitator. Manakala, min tahap ponteng pelajar adalah pada tahap sederhana. Ujian- t menunjukkan bahawa tidak terdapat hubungan yang signifikan antara gaya pengajaran berdasarkan jantina dan terdapat hubungan yang signifikan gaya pengajaran guru berdasarkan aliran mata pelajaran. Manakala ujian-t juga mendapati terdapat hubungan yang signifikan antara tahap ponteng berdasarkan jantina dan aliran mata pelajaran. Ujian korelasi Pearson digunakan untuk menganalisis data dalam kajian hubungan gaya pengajaran guru dengan tahap ponteng pelajar. Didapati nilai korelasi menunjukkan terdapat hubungan yang sederhana dan tidak terdapat hubungan yang signifikan antara gaya pengajaran guru dengan tahap ponteng (r=.062, p> 0.01). Akhir sekali beberapa cadangan dikemukan untuk kajian lanjut .
Downloads
References
Abd. Karim Desa (1994). Keberkesanan Guru-guru Kemahiran Hidup Bersepadu Terhadap Pengajaran dan Pembelajaran Mata Pelajaran Kemahiran Hidup Bersepadu. Tesis B. Ed. Universiti Teknologi Malaysia: tidak diterbitkan.
Abiola O. O.F (2013). Students Perception of Teachers’ Factors in the Teaching and Learning of English Language in Nigeria Secondary Schools. Journal of Educational and Social Research Vol. 3 No. 3 September 2013.
Ahmad Nasri Nayan (2011). Perbandingan Gaya Pengajaran Guru Tahap Satu dan Guru Tahap Dua Sekolah Rendah. Tesis Sarjana Universiti Utara Malaysia: Tidak Diterbitkan.
Alias Baba. (1997). Statistik Penyelidikan dalam Pendidikan Sains Sosial. Bangi: Penerbit Universiti Kebangsaan Malaysia.
Animasahun, R. A. (2009). Psychodemographic Predictors of School Attendance Behaviour Among Secondary School Student in Osun State, Nigeria. The Social Sciences, 4(6), 662-672.
Arsaythamby Veloo dan Ng Chooi Kim (2014). Jenis Amaran dan Faktor Ponteng Sekolah dalam Kalangan Pelajar Sekolah Menengah di Sabah. Asia Pacific Journal of Educators and Education, Vol.29, 125 – 139, 2014.
Asmawati Suhid, Abdul Rahman Md. Aroff dan Norliana Kamal (2012). Factors Causing Student Absenteeism According to Peers. International
Journal of Art and Commerce, Vol. 1 No. 4, September 2012.
Azizi Yahya, Shahrin Hashim, Yusof Boon dan How Lee Chan (2007). Faktor-faktor Mempengaruhi Pelajar Ponteng Di Kalangan Pelajar Sekolah Menengah Johor :Tesis Ph.D Universiti Teknologi Malaysia: tidak diterbitkan.
Bandura, A. (1977). Social Learning theory. Englewood Cliffs, NJ:Prentice Hall.
Grasha, A. F. (1996). Teaching with Style. Pittsburgh, PA: Alliance.
Hallinan, M. T. (2008). Teacher Influences on Students Attachment to School. Sociologi of Education, 81(3), 271-283.
Kementerian Pelajaran Malaysia (KPM), Unit Disiplin, Bahagian Sekolah (1990), Laporan Disiplin Pelajar Sekolah 1990. Kuala Lumpur : Jabatan Percetakan Negara.
Kementerian Pendidikan Malaysia (KPM) (2004). Laporan Jawatankuasa Menangani Isu Budaya Negatif di kalangan Murid Sekolah. Kuala Lumpur : Author.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 607-610.
Malcolm, H., Wilson, V., Davidson, J., & Kirk, S. (2003). Absence from School: A Study of its Causes and Effects in Seven LEAs. Research Report 424. Nottingham: Department for Education and Skills.
Mohd Eizuan Abu Hassan, Noor Shah Saad dan Mohd Uzi Dollah (2013). Kemahiran Penaakulan Saintifik (KPS) dalam Kalangan Pelajar Tingkatan Empat dan Hubungannya dengan Stail Pengajaran Guru Matematik di Bilik Darjah. Jurnal Pendidikan Sains & Matematik Malaysia Vol. 2 No. 2 2232-0393.
Mohd Khairuddin Abdullah, Khalid Johari, Ag Yusof Ag Chuchu dan Halimah Laji (2014). Komunikasi Guru Dalam Bilik Darjah dan Tingkah Laku Delinkuen Murid Sekolah Menengah. Jurnal Pemikir Pendidikan Vol. 5, pp 59-77, ISSN 1985-3637.
Mohd. Majid Konting. (2002). Kaedah Penyelidikan Pendidikan. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Mohd Salleh Lebar (1998). Pengenalan Ringkas Sosiologi Sekolah & Pendidikan. Batu Caves: Thinker’s Library.
Mok Soon Sang (2009). Pengajaran dan Pembelajaran. Puchong: Penerbitan Multimedia Sdn. Bhd.
Muhammed Sharif Mustaffa dan Suria Abd. Jamil (2012). Mengenal Pasti Punca-punca Ponteng Di Kalangan Pelajar Sekolah Rendah : Satu Kajian Kes. Journal of Educational Psychology & Counseling Volume 6 June 2012, Pages 50-73 / ISSN: 2231-735X.
Othman Talib. (2013) Asas Penulisan Tesis Penyelidikan dan Statistik. Serdang ; Penerbit Universiti Putra Malaysia.
Polit, D.F. Beck, C.T. & Hungler, B.P. (2001). Essentials of Nursing Research: Methods, Appraised and Utilization, (5th. Ed.) Philadelphia: Lippincott William & Walkins.
Punch , K.F. (2009) Introduction to research methods in education. London: SAGE Publication Ltd.
Rohani Arbaa, Hazri Jamil dan Nordin Abd. Razak (2010). Hubungan Guru-Pelajar dan Kaitannya dengan Komitmen Belajar Pelajar: Adakah Guru Berkualiti Menghasilkan Perbezaan Pembelajaran antara Jantina Pelajar. Jurnal Pendidikan Malaysia 35(2) (2010): 61-69.
Roscoe , J.T. (1975). Fundamental Research Statistics for the Behavioural Sciences, 2nd edition. New York: Holt Rinehart & Winston.
Ruslin Amir. (2008). Stail berfikir, stail pengajaran pensyarah dan stail pembelajaran pelajar. Tesis Doktor Falsafah. Fakulti Pendidikan, Universiti Kebangsaan Malaysia, Bangi.
Shahril @ Charil Marzuki (2004). Amalan Pengajaran Yang Berkesan: Kajian di Beberapa Sekolah Menengah di Wilayah Persekutuan dan Selangor , Jurnal Pendidikan 2004, Universiti Malaya.
Tan Kui Ngor (2006). Pengaruh Persekitaran Sekolah Terhadap Masalah Disiplin Pelajar dan Kaedah Pengurusan Disiplin. Universiti Teknologi Malaysia: Tesis Sarjana.
Ting Len Siong & Hj. Muhamad Sidek Said (2007). Ingin Menjadi Guru. Seri Kembangan: Ilmu Media Trade.
Vicky, T.A.L. (2005). Hubungan antara gaya pengajaran guru dengan pencapaian pelajar dalam mata pelajaran Matematik Tambahan. Kertas Projek Sarjana Pendidikan, Universiti Kebangsaan Malaysia, Bangi.
Zahari Ishak dan Low Suet Fin. (2013). Truant and Teachers’ Behaviors in the Classroom, Procedia- Social and Behavioral Sciences 103 1223-1237.
Zamri Mahamod, Nik Mohd Rahimi Nik Yusoff dan Juliawati Ibrahim. (2009). Perbandingan gaya pengajaran guru Bahasa Melayu dan guru Bahasa Inggeris. Jurnal Pendidikan Malaysia, 34 (1), 67-92.
Copyright (c) 2016 Ainonmadiah Mohd. Nawawi, Awanis Mohd, Norhana Md. Saad, Juliana Baharuddin, Siti Noor Ismail
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Funding data
